PUESIA

S'è chl'è la puesiâ? In d'è ch'la s'tröva?
A s'vêdla? A s'sentla? A s-pö tucàla?
Gh'è sul dâ dì che ognidön la pröva
a sò möd, pârchè s-pö sempar truvala
in tüt'i rob dâl mond, a dl'ünivèrs,
no sul int'i pârol scrit pâr furmà di vèrs.
 
L'è puesiâ la gràn felicità
ch'a s'vêda dentar j ög âd tüt'i fjò,
l'è puesiâ scuprìs inâmurà,
brâsà sü quajdöna püsè fort ch'â s-pö.
L'è puesiâ truvà pâr cas un fjur
ma câtàl no, pâr lâsagh âl sò splendur.
 
L'è puesiâ vêd âl su ch'u nasa
o vêdâl a murì quând l'è âl trâmont;
l'è puesiâ vârdà l'aqua ch'la pasa
e spegiàs dentâr vârdândâ sü da un pont.
L'è puesiâ vèrs j atar vègh amúr,
o sentìs j ög bagnà pr'un grân dulúr.
 
L'è puesiâ sentì un üsé cântà,
câminà schis in mès dla cunfüsjón
optira cur da sul âl longh d'un prà,
o smicià in cel âl vul d'un 'âquilón.
Gh'è puesià int'una nöt a scüra
âncâ se j ombar, di volt, i fân pâgürâ.
 
Puesiâ l'è 'l vent che tüt u spasa,
âl câmbjà di stagión, viv in libertà,
rivêd âl su quând âl timpural u pasa
rivàndà in ca tüt bèj e mâsârà.
Puesiâ truvà int'un gràn scunfòrt
sufrândâ tânt, pâr culpa d'un intòrt.
 
Puesiâ a l'è viv in mânérà
dâ vêd st'u povar mond un pò men brüt;
l'è un qu'àjcos ch'a t'disa: spera
e ricordàt che s'â s-pö no vègh tüt
a s-pö viv ben istès, in ârmunia,
se int'i rob a t'cerch la puesiâ.
 
Insì, quând int'j ög a gh'sarà un vel
e '1 respir u fâdigârà a nì sü,
cun un sfors s-cercârà d'vârdà incù '1 cel
âncâ s'a s'senta ch'a s'n'in pö propi pü;
pârchè quând l'ultim fjà sarà 'ndat via
u s'farà vent d'un atra puesiâ.
 
Angelo Vicini